ahəstə

sif. və zərf <fars.> Asta, yavaş, ağır, üsullu. Dərənin hər iki tərəfindən bitmiş yüzillik palıd və fıstıq ağaclarının budaqları ahəstə əsən nəsimdən hərəkətlidir. M. F. A.. Ey dil, amandı, sirrini biganə bilməsin; Ahəstə zülfi-yardə yat, şanə bilməsin! M. Ə. S.. <İlyasov> bir az cəsarətsizlik hiss olunan ahəstə səslə əlavə etdi. M. C.. ahəstə-ahəstə zərf Yavaş-yavaş, ağırağır. Göyün ulduzları da guya bir-biri ilə məhəbbətdən dəm vururdular. Bədirlənmiş ay bunların arasında ahəstə-ahəstə məbhut gəzib, dünyaya tamaşa edirdi. Ə. H.. Günəş dağın dalından ahəstə-ahəstə çıxırdı. S. S. A..